Opkikkerdag 2019
Op een middag in januari, word ik gebeld...ik sta midden in de action...privénummer...ik neem op...aan de andere kant van de lijn klinkt de vriendelijke stem van de pedagogisch medewerkster van het ziekenhuis. Ze vroeg me hoe het met ons ging en vertelde me dat onze kinderarts ons gezin op heeft gegeven voor een opkikkerdag...ik ben er stil van...en er rolt een traan over mijn wangen. Wat lief! We lopen al ruim 7 jaren naar verschillende ziekenhuizen/therapieën en hebben veel zorgen om de gezondheid van zowel Tess als Cas, maar dat wij uitgekozen zijn om deze dag mee te mogen maken, kwam als een supergave, zeer welkome verrassing.
9 maart 2019 was onze opkikkerdag gepland en wat kwam deze op een goed moment. Omdat ik al vanaf november 2018 kampte met galsteenaanvallen stond er een operatie gepland, maar ik had de chirurg gevraagd deze operatie, een geruime tijd voor de opkikkerdag te plannen en als dat niet anders kon dan maar daarna. Dat gebeurde zo...begin februari had ik mijn galblaasoperatie en als alles zonder complicaties was verlopen dan was ik gewoon fit voor de opkikkerdag maar aangezien ik met ernstige complicaties in het ziekenhuis terecht kwam en daar bijna 3 weken heb gelogeerd kwam de opkikkerdag toch wel erg dichtbij. Wat baalde ik hiervan, voor Bart, voor mezelf maar nog het meest voor de kinderen. Een weekje voor de opkikkerdag werd ik ontslagen uit het ziekenhuis en mijn doel was dan ook om te zorgen dat we toch naar deze dag konden gaan. Ik kon begin van de week nog niet buitenhuis lopen, ik kon nauwelijks eten, maar het is me gelukt om naar deze dag te gaan.
We werden uitgenodigd op het terrein van Centerparcs de Eemhof in Zeewolde. We kwamen aan en werden ontvangen door een lakei. Deze vroeg ons hoe we graag verwelkomt werden, Cas koos voor het kikkerapplaus en zo liepen wij door een erehaag van vrijwilligers die luid klappend en kwakend als een kikker ons een welkom gevoel gaven. De eerste tranen rolden al over mijn wangen...en dan moest de dag nog beginnen. We werden voorgesteld aan onze gezinsbegeleidster Marene. Wat een lieve, betrokken meid, ze maakte meteen contact met Cas en Tess en was oprecht geïnteresseerd in ons gezin. We kregen een kopje koffie en een taartje en toen werd iedereen welkom geheten door de directeur van Opkikker. Er was een ballonnenclown die de prachtigste creaties maakte en daar stonden Cas en Tess graag voor in de rij. Na even gekletst te hebben met Marene werden we verzocht naar onze eerste activiteit te gaan. Omdat ons gezin is gevraagd om mee te werken aan het jubileumboek, waar wij natuurlijk graag aan mee werken, was er ook een fotograaf die ons de hele dag volgde.
We liepen naar onze activiteit en de kids mochten raden wat we gingen doen. We hoorden het geblaf al in de verte, we kwamen aan op een veld met wel 30 husky honden, de een nog mooier als de ander, wat een energieke prachtbeesten. Er werden een aantal honden voor een kar gespannen en daar mochten we per tweetal opzitten voor een ritje, wat een geweldige ervaring! Daarna mochten we nog fijn knuffelen, stoeien met de hondjes en werden de kids nog verrast met een hele mooie zachte huskyknuffel. Na deze activiteit werden we verzocht om verder te gaan want deze dag had nog vele leuke dingen in petto werd ons gezegd en zo liepen we samen naar de bioloog toe. Een hele grappige bioloog die ons samen met zijn vrienden mee op reis nam naar diverse landen waar hij verschillende diersoorten uit had meegenomen, zo kregen we uitleg over een leguaan, slangen, schildpadden en mochten we deze ook aanraken. Cas had een glimlach van oor tot oor. Daarna werden we verwacht bij de fotograaf. Tess werd als een echte popster in de make-up gezet en werden er diverse foto's van ons als gezin gemaakt. Wat een leuk ochtendprogramma, maar voor we konden gaan lunchen moesten we eerst nog aan het werk. We liepen een stukje verder het park op en daar kwamen we een echt politiebureau tegen, midden op Centerparcs. We werden welkom geheten door een team van politieagenten. Cas en Tess kregen allebei een politie-outfit aan en er werd uitgelegd wat ze allemaal bij de politie doen. We mochten een kijkje nemen in de politieauto en toen we weer terug kwamen op het bureau was er een boef geweest, alle spullen waren door elkaar gegooid, de stoelen op de grond en de radio was weggehaald. de andere agenten vroegen Cas en Tess mee te helpen om te zoeken naar de boef, met de bijnaam knuffel koosje. Hoewel ze het erg spannend vonden zijn ze mee de politieauto ingestapt en zijn we op zoek gegaan naar sporen van de boef en net toen we terug wilden rijden aar het bureau liep daar een persoon in een zwart-wit gestreept pak met een radio in zijn hand. Iedereen snel de auto uit en achter de boef aan rennend. Cas en Tess vonden het spannend om de boef te boeien maar gelukkig waren er nog meer agenten aan het werk en brachten zij de boef geboeid naar het politiebureau. daar werd hij verhoord door Cas en Tess en daarna in de gevangenis gezet. De politie was erg trots op Cas en Tess en daarom kegen zij een oorkonde en nog wat leuke spulletjes.
Van al dat harde werken hebben we wel honger gekregen en mochten we gaan lunchen in een restaurant. Ook dit was ontzettend goed verzorgd. Na even bijgetankt te hebben gingen we naar het volgende programma, we werden verwacht in het kasteel, daar stond een lakei ons op te wachten en werden we omgetoverd tot ridders en prinsessen. Er werd een statiefoto gemaakt en toen kregen we wat lekkers en een glaasje champagne. De lakei gaf de kinderen een belletje in handen met daarbij de opdracht dat we konden bellen als we graag iets wilden hebben of wat wilden vragen...dat was leuk...de kids durfden niet zo goed te bellen en omdat Bart wel van een grapje houdt, rinkelde hij de bel...de lakei kwam direct en vroeg wat kan ik voor u betekenen? Bart liet Cas het woord doen...Cas zei tegen de lakei dat Bart had gebeld en dat heeft hij geweten...zo stond hij even later met de lakei samen de vogeltjesdans te dansen, boontje komt om zijn loontje...daarna deed de lakei nog een dansje op tafel maar dat mocht de jonkvrouw niet weten...toen ze binnen kwam sprong hij snel van tafel. Het was inmiddels gaan regenen, toen we de deur openmaakten van het kasteel stond er een koets klaar...zo een uit een sprookje en daar mochten we in gaan zitten en kregen we een tochtje door het park. Zwaaiend als een echte prinses, genoot Tess volop van dit avontuur. En daarna werden we met een oude brandweerauto naar een veld gebracht voor onze laatste activiteit. Toen we daar aankwamen zagen we een helikopter staan, wat gaaf een helikoptervlucht! jubelend stonden we te wachten tot we aan de beurt waren en vlak voor dat we aan de beurt waren begon het erg hard te stormen...het werd afgelast! wat jammer! maar veiligheid boven alles. Na een telefoontje kregen we een andere activiteit aangeboden en mochten we in het smulhuis met marsepein gaan kleien. Super dat dit in zo'n korte tijd nog voor ons geregeld werd. We maakten mooie creaties en mochten deze mee naar huis nemen. Het einde van deze bijzondere dag kwam in zicht, we werden weer naar de grote zaal gebracht en daar kregen we popcorn en wat drinken en de kids kregen een lichtstaaf en er werd flink gedanst. Er was nog een mooie lasershow en we sloten de dag af met een heerlijk buffet. En toen kwam het moment van afscheid nemen. Tess gaf een warme knuffel aan Marene, zij en wij hebben enorm genoten van deze fantastische dag. Toen we met de auto door een erehaag van de vrijwilligers reden stond het kippenvel me op de armen, wat bijzonder dat er zoveel lieve mensen zijn die ervoor zorgen dat al die gezinnen die zoveel zorgen hebben, een dag hebben waar deze zorgen naar de achtergrond verdwijnen en alleen maar genieten van alles wat ze zien en meemaken. Zo ontzettend dankbaar! vanaf dat moment hebben wij gezegd! wij gaan er mede voor zorgen dat er nog meer gezinnen zo'n fantastische dag kunnen meemaken!
