Op naar een liefdevol 2019!
Zo het is weer het einde van het jaar, tijd dat we gaan bezinnen....hoe is het afgelopen jaar geweest? was het een leuk jaar? wat was minder leuk? wat ging goed? wat willen we nog beter? wat zijn onze wensen? en wat zijn onze voornemens? allemaal vragen waar we dan in die laatste dagen van december extra over nadenken. Ik ben niet zo van het nadenken over die dingen...ik leef mijn leven van dag tot dag en maak niet zoveel plannen...wel altijd gedaan hoor...maanden van te voren wist ik met wie ik kerst en oud en nieuw vierde, wanneer er feestjes waren, ik maakte hele planningen in Excel om overzicht te hebben wanneer Bart en ik moesten werken en andere verplichtingen hadden zoals de ziekenhuisbezoeken van de kinderen, logopedie, fysiotherapie en noem maar op...
Al bijna 2 jaar staat mijn leven in het teken van ziek zijn, herstellen, opstaan en weer vallen, weer opstaan weer vallen en toch ook weer opstaan. Sinds half november ben ik bezig met mijn revalidatietraject en ik zet stappen...Ze zijn niet groot, maar ze gaan vooruit...dat is positief en daar ben ik best een beetje trots op. Ik vind het ook moeilijk om te kijken naar wat goed gaat en hoever ik eigenlijk al ben gekomen, door mijn perfectionisme wil ik altijd maar meer en kan ik moeilijk stil blijven staan, tevreden zijn met wat ik heb en terug kijken naar wat ik heb bereikt is een van de onderdelen waar ik met de psycholoog mee aan de slag ga. Dat ga ik doen door een fotoboek te maken van mijzelf zonder filters ;) maar foto's van pure momenten van afgelopen 2 jaar, waaraan ik kan zien hoe ver ik al ben gekomen. Omdat 2018 niet zo mijn jaar was....lees een verschrikkelijk jaar was...kon het ook niet anders dat ik vorige week voor de 2e keer een galsteen-aanval heb gehad en ik vanaf zondag met griep en een flinke keelontsteking in bed lig...dus voor mij...geen gezellige kerstdagen geweest, urenlang aan tafel zitten met familie, een lekker hapje en een glas goede wijn, spelletjes doen dat je zo moet lachen dat je er buikpijn van krijgt, nee...ik lag samen met onze hond Indy op de bank zoetsappige kerstfilms te kijken onder een fleecedeken te rillen van de koorts en als maaltijd had ik dan paracetamol...Wat heb ik mij ellendig gevoeld zeg! ik zei tegen Bart, waarom moet ik dit nu ook nog krijgen, met deze dagen, ik zag er al zo tegenop omdat het de eerste kerstdagen zonder papa zouden zijn, maar dit had niet zo mogen zijn. Tranen hebben er flink gevloeid en dat was moeilijk maar is goed, ze zaten dwars en het moest er een keer uit om weer fris vooruit te kunnen kijken en aan de slag te kunnen met het verdere herstel. Dat gaan we dus ook doen, soms moet je zover dalen voordat je weer omhoog kunt klimmen en het ook ziet dat je omhoog aan het klimmen bent...ik denk dat dat me wel is gelukt in de afgelopen dagen...
Tussen de kerstfilms door ben ik in mijn telefoon aan het zoeken geweest naar geschikte foto's voor in mijn fotoboek...bijna 2 jaar lang foto's terugkijken, herinneringen ophalen, hele mooie maar ook hele verdrietige, foto's waar ik lachend opsta, foto's waar ik heel beroerd opsta, foto's dat ik nog mijn oude gewicht heb, foto's dat ik 11 kg zwaarder ben, foto's van mij voordat ik wist dat ik ziek was en foto's van mij na mijn diagnose. Foto's van lieve kaartjes, bloemen, kadootjes, foto's van mij in het ziekenhuis, foto's van mij tijdens de vele mooie herinneringen die ik samen met mijn gezin heb gemaakt. Het viel me nu pas op dat wij daar ondanks of doordat? ik ziek was heel veel mooie herinneringen hebben gemaakt die heel erg waardevol zijn. In het begin was ik bang, bang dat ik dood zou gaan en bang dat ik mijn kinderen niet zou kunnen zien opgroeien, daarom wilde ik alles vastleggen op foto, zodat ze dat dan in ieder geval nog hadden. Nu de kanker weg is...vind ik het nog steeds belangrijk om de mooie, verdrietige, pure momenten op foto vast te leggen, gewoon omdat je ze er dan bij kunt pakken en je te realiseren dat wat je hebt, heel erg kostbaar is. Ik realiseer me dat ik erg ben gezegend met een liefdevol en warm gezin, een lieve man die goed voor me zorgt en er voor me is, die me aan het lachen maakt als ik het lastig heb en mijn tranen droogt als ik verdrietig ben en kinderen waar ik zo intens trots op ben!
Ik wil jullie allemaal een hele fijne jaarwisseling wensen en dat in 2019 jullie wensen uit mogen komen!
