Van Mommy make-over tot een buik van 8 maanden zwangerschap.
Wat heb ik opgezien tegen mijn hersteloperatie, maar wat was blij dat ik 29 september eindelijk was ingepland voor de operatie in Maastricht, nadat deze 2x was verzet (1x door mijn galblaasoperatie en 1x door corona) Ik grapte altijd dat dit mijn mommy make-over was, weer een normale borstpartij, en eerlijk is eerlijk na 2 zwagerschappen met 13 en 21 maanden borstvoeding te hebben gegeven zien je borsten (ja voor mij nu nog 1) er niet meer zo florissant uit, maar dat gingen ze helemaal fixen, met het buik vet wat ik heb, waarmee ik dan ook meteen een platte buik kreeg en een wespentaille…Ik dacht… we gaan deze periode positief afsluiten, maar toen kwam ineens dat verschrikkelijke nieuws dat ik uitzaaiingen heb. De operatie is van de baan. Nu heb ik tijdens de kuren een buik zoals die is met 8 maanden zwangerschap. Ik heb dit eerder ook gehad en zelfs toen ik in het ziekenhuis lag wisten ze niet waar het vandaan kwam maar het keert steeds terug tijdens de kuur. Dus zal dit ook wel een bijwerking zijn. Ik heb al plasmedicatie maar die heb ik nu weer opgehoogd en dat geeft weer wat verlichting. Ik word van zo’n dikke buik ook benauwd en kan dan ook veel minder doen, bovenaan de trap sta ik dan al uit te hijgen…Er zijn ook andere ongemakken noem ik ze maar even. Iedereen die zwanger is geweest herken dit wel, dat je je van onderen niet meer goed kunt scheren omdat je er niet bij kunt omdat je buik daarvoor te dik is en in de we zit…haha, we gaan weer even terug in de tijd…sinds het horen van de diagnose en het starten met de chemotherapie is mijn libido gezakt naar het nulpunt, dit vind ik erg, met name voor Bart. Het is een vervelende bijwerking die er zomaar even bij komt kijken en vaak hoor je zulke dingen niet omdat mensen het gênant vinden om het erover te hebben maar ik schrijf mijn blogs open en eerlijk, dus dit hoort daar ook bij. Ik ben Bart dan ook enorm dankbaar dat hij geduld met mij heeft en het voor nu zo accepteert zoals het gaat.
