SamenLoop voor Hoop 2017

 Verbondenheid

 

 
Cas zijn kaarsenzak...donkere helft voor als mama ziek is en de lichte helft voor als mama beter is.

Hoe bizar is het als er in een gezin binnen 7 weken, 2x de diagnose kanker valt... Eerst hoor je dat je vader ziek is en 7 weken later krijg je zelf de diagnose. Dat gebeurde dus bij ons. We hebben samen hele zware momenten gehad maar proberen ook positief te zijn, elkaar te steunen, kracht te geven en er ook hele waardevolle momenten uit te halen. En hele mooie herinneringen te creëren. Zo ook dit weekend. 

 

 

Afgelopen week heb ik de zwarte week na de 2e chemotherapie gehad. Al tijdens de kuur werd ik flink beroerd en oh wat deed die cold cap pijn. Ik heb op het punt gestaan om het bijltje er bij neer te gooien en de kuur zonder de cold cap af te maken... Maar toch de kracht gevonden om de tijd uit te zitten. Nu pas begreep ik waarom mensen het niet volhielden. De vorige keer was het veel minder zwaar maar de verpleging was erg lief en legde molton na molton over me heen en stopten me lekker warm onder. Eigenlijk qua klachten verliep de kuur hetzelfde als de 1e keer, flinke hoofdpijn, misselijk en beroerd en geen energie... Wat gelukkig anders was, dat was het gevoel van leegte. Godzijdank heb ik dat nu niet zo ervaren en hoewel ik alles een beetje vanuit de zijlijn meekreeg was ik blij dat ik kon genieten als Cas trots thuis kwam als hij weer een nieuw woord had leren lezen en schrijven. En wat ben ik weer verwend door lieve mensen om ons heen met lieve woorden, mooie bloemen, lekker fruit en vers gemaakte maaltijden. 

 

Een lieve vriend van mij heeft mij een aantal maanden geleden een brief gegeven met de woorden deze open te maken op het moment dat ik het moeilijk had... Dat was afgelopen woensdag. Een emotionele zware dag, nu heb ik wel eerder zware momenten gehad maar altijd was Bart er,  voor die arm om me heen,  maar nu was hij werken, want tja dat gaat ook gewoon door en had ik die brief... Zo ontzettend dankbaar voor deze vriendschap! 

 

 

Donderdagavond besloten om toch een stukje mee te lopen als eregast tijdens Samenloop voor hoop. Samen met papa. Hoe bijzonder is dat! Na een belabberde week was ik wel toe aan iets leuks. En dat was het! Bij aankomst kregen we een paars shirt en een speldje; een paarse bloem met de betekenis Hoop. Samen liepen we met de andere eregasten door een haag van mensen die applaudisseerden. Ik heb even op mijn lip moeten bijten om niet in tranen uit te barsten. Wat een waardevol, mooi emotioneel moment. Daarna hebben we lekker genoten van de zon, leuke spulletjes gescoord en fijne gesprekken gehad en ik heb me heerlijk laten verwennen met een reiki/hoofdmassage door een lieve vrouw die ik heb leren kennen op een verwendag. Ondanks de herrie op de achtergrond kon ik toch helemaal ontspannen. En dat is erg welkom als je alweer dagen hoofdpijn hebt.

 

 

Na een vermoeiende middag zijn we naar huis gegaan om bij te tanken omdat ik in de avond graag de kaarsenceremonie bij wilde wonen. Wat een prachtig gezicht was het toen we aankwamen en duizenden kaarsenzakken verlicht langs de looproute stonden. We hebben samen hand in hand deze mooie tocht gelopen langs al die fonkelende lichtjes en wat een verbondenheid heb ik gevoeld met al die mensen die voor hetzelfde vechten, de strijd hebben gewonnen of iemand hebben verloren en een mooie schitterende ster zijn boven ons. Wij hadden afgelopen week met Cas en Tess ook een zak opgetekend en nadat we de eerste keer rond hadden gelopen zijn we op zoek gegaan naar de zakken van onze kanjers...3 rondes verder hadden we ze gevonden ;)

 

Omdat ik goed had geslapen en de energie had om vandaag wat te gaan doen hebben we samen de kinderloop gelopen. Een heel bijzonder evenement bij Samenloop voor Hoop waar de kinderen ook verbondenheid voelen met elkaar. Samen lopen, samen ballonnen oplaten en samen spelen. Hoe mooi is dat! Een heel mooi, intens bijzonder weekend, met dierbare herinneringen die ze me nooit meer af nemen.