Wat ben ik trots.....
2 weken geleden werden wij uitgenodigd voor een gesprek op school met de juf van Tess en de intern begeleider van de school. We hebben vaker gesprekken gehad met hen omdat Tess vanwege haar lichamelijke ontwikkeling en groeiachterstand wat beperkingen heeft met name vermoeidheidsklachten. In mei van vorig jaar hebben we een gesprek gehad of Tess op deze school kon blijven of dat ze niet beter af was op speciaal onderwijs, omdat Tess vanwege vermoeidheid en het moeizaam kunnen filteren van prikkels niet op het ontwikkelniveau kwam van haar leeftijdsgenootjes. Na wat gesprekken en actieve begeleiding van school (complimenten voor de betrokkenheid en het meedenken wat voor Tess het beste is van de school) zijn we tot de conclusie gekomen dat we het nog zouden proberen op deze school met wat aanpassingen. Afgesproken dat Tess in 3 jaar zou gaan kleuteren omdat ze maar halve dagen naar school ging. In het afgelopen half jaar heeft Tess intensieve Emdr-therapie gehad, (ja dat hebben we naast mijn chemotherapie er nog bij gedaan) maar dat heeft er wel aan bijgedragen dat Tess nu haar prikangst voor zover onder controle heeft en dit resulteert weer in het minder controle behoeftig zijn en de verwerking van prikkels... Ik ben zo trots! In het afgelopen gesprek hebben we gehoord dat Tess na de zomervakantie al naar groep 3 mag! Haar toetsen heeft ze supergoed gedaan en ze heeft de ontwikkelachterstand ondanks dat ze maar halve dagen naar school gaat en de thuis situatie ook niet was zoals het hoort te gaan, supergoed ingehaald! Oh wat ben ik blij!
Ook op Cas ben ik supertrots! Want hij heeft het best lastig gehad afgelopen jaar. Hij is zo' n gevoelig manneke en begon in september in groep 3...hij heeft mij veel ziek gezien en kon met momenten moeilijk omgaan met de situatie. De juf merkte precies wanneer ik ziek was en in mijn slechte week zat want dan was Cas gevoeliger en eerder emotioneel maar ondanks deze moeilijke tijd heeft hij gisteren een super-rapport mee naar huis gekregen! Zijn toetsen heeft hij mooi gemaakt, met rekenen zit hij zelfs ver boven het gemiddelde... En nou boeien mij de cijfers niet zo en vind ik zijn werkhouding en het plezier in naar school gaan belangrijker maar het doet mij toch wel goed dat hij ondanks dit zware jaar toch goed mee kan met de rest van de klas en dat maakt mij een super trotse moeder... Hij moest een tekening maken van het gezin en toen ik die zag moest ik wel even slikken... Cas heeft mij getekend met 1 borst en een streepje... Confronterend om te zien maar dit is wel zoals het is en hij het dus ook meekrijgt. Goed om te zien hoe flexibel ze met deze situatie omgaan en het verwerken in bijvoorbeeld. een tekening.
Ik ben niet alleen supertrots op de Kids maar ook een beetje op Bart en mezelf omdat we dit toch geflikt hebben samen.
