Pijn
Ik ben deze blog al 3 keer opnieuw begonnen... Ik merkte tijdens het schrijven dat ik iedere keer niet verder kwam als een klaagzang over de pijn die ik heb. En dat wil ik niet, ik wil eerlijk schrijven over wat me bezig houdt maar ikzelf en anderen hebben er niets aan om alleen maar geklaag te lezen dus heb geprobeerd een balans daarin te vinden.
Waar ik me 4 weken geleden nog enorm druk maakte om mijn 10 kg zwaardere lichaam en hoe ik er nu uit zie is dat nu naar de achtergrond verdwenen omdat ik sinds een aantal weken met pijn loop. Het is niet dat ik tijdens de chemotherapie geen pijn had, maar dan hoort het erbij... Toen kon ik het makkelijker accepteren en wist ik waar het van was. Nu vind ik dat lastiger. Als ik opsta heb ik pijn... In de loop van de ochtend verminderd het en rond het avondeten komt het weer tevoorschijn. Ook word ik er 's nachts wakker van... Ik vraag me af hoe lang het nog zal duren... Of het überhaupt nog overgaat. Ik lijk wel een oud wijf als ik opsta, ik vind het erg frustrerend dat ik na het einde van de chemotherapie ineens andere klachten krijg en dat beangstigt me ook. Ik ben een vrouw die altijd in de weer is, thuis als moeder en op het werk als een actieve verpleegkundige en nu strompel ik wat af...wordt dit nog beter? Ik heb pijn in mijn linkerschouder... Kan hem ook moeilijker bewegen. Toen ik zoveel vocht vast hield kon ik die arm ook moeilijker bewegen en nu is het vocht verminderd maar blijft het erg pijnlijk bij bewegen. Ben samen met de oedeemtherapeut aan het oefenen gegaan waardoor ik weer meer pijn aan mijn ribben heb gekregen... Ik val van het een in het ander en daar baal ik van! Maar wat nog meer speelt is de onzekerheid, wat is dit en waar komt het vandaan? Maandag heb ik een gesprek met de oncoloog gehad en hij merkte dat ik me onzeker voel en hij weet ook niet goed waar het precies vandaan komt, nog last van de chemotherapie of van de hormoonspuiten of is er activiteit in mijn botten? Of zijn het mijn spieren? Allemaal mogelijke opties, dus krijg ik volgende week een botscan. Ik vind het erg spannend en hoop dan wat meer duidelijkheid te krijgen. Zodat we ook gericht wat aan de pijn kunnen doen.
Afgelopen week zou ik met mijn vriendinnen van de S.P.H. naar Scheveningen gaan. Wat had ik me hier op verheugd, maar ik kon het niet. Ik had zoveel pijn, wat me ook veel energie kost en moest het afzeggen. Mijn hart en hoofd zeiden wat anders... Maar heb uiteindelijk gekozen voor mijn lichaam, wat ik erg moeilijk vond maar ook 'n beetje trots op mezelf was. Ik weet dat ik dit het aankomende jaar vaker ga mee maken wat voor mij een harde leerschool zal gaan worden.
In de carnavalsvakantie zijn we met het gezin lekker een weekje op vakantie geweest. Heerlijk gewandeld op de Veluwe. Fijn spelletjes gedaan met de kids en lekker niets moeten maar alles mogen. Heerlijk genieten van een eekhoorntje wat voor de raam in een boom klimt, het warme knisperend haardvuur en de mooie omgeving. Lastig vond ik voor de eerste keer te gaan zwemmen. De confrontatie met je lichaam. Nou heb je dat natuurlijk ook als je gaat douchen of je omkleed maar dat voelt toch anders. Ik had nog geen prothese badkleding dus had een prothese - hemdje met een bikinibroekje aan. Maar omdat ik aan mijn aangedane zijde geen decolleté heb, keek ik er zelf heel vreemd op. Bart stelde me erg gerust dat het voor anderen niet te zien was. Waarop ik lekker ben gaan zwemmen met de kindjes. Wat hadden ze zich hier erg op verheugd en ook dat hebben we weer overwonnen.
Het positieve van afgelopen week is dat ik weer begonnen ben met werken. 2 uurtjes per week ben ik weer op de PAAZ te vinden. En dat doet me goed. Ik doe wat administratief werk en wat hand en spandiensten om zo weer in het ritme van het werk te komen en weer wat anders om handen te hebben. Het begin is gemaakt!
Kaarsjes aangestoken op wereld kanker dag.