Over mijn lijk
Ik heb me opgegeven voor dit programma, ik vind het zo’n mooi puur programma en ik vond direct dat ik binnen de doelgroep val, een jonge moeder midden in het leven, ben weliswaar 2 jaar te oud, maar och, wat is nu 2 jaar op een mensen leven…Volgende week word ik gebeld voor een informatief gesprek, ik ben benieuwd. Het zal voor Bart, mam en de kinderen een mooie herinnering zijn.
Ik ben gebeld…en ik ben te oud…ze zeiden het niet met zoveel woorden maar ze zoeken nog kandidaten tussen de 15 en 25 jaar. En ja die leeftijd heb ik gelukkig al lange tijd geleden bereikt. In deze jaren heb ik vele mooie herinneringen gemaakt, die ze me niet meer kunnen afnemen. Onze bruiloft, de geboorte van Cas en Tess.
Het is ontzettend moeilijk om deze twee samen met hun papa achter te moeten laten, als ik daaraan denk, is het net of ik stik, zo benauwend is dat gevoel, dat ik het t liefst vermijd. In praktische zin kan ik alles voor ze regelen voor als ik er niet meer ben maar als mijn gevoel erbij komt raak ik in paniek. Maar heeft ook iets moois, ik zie in hun, mijn karakter terugkomen, en dat vind ik mooi. Ik had in de eerste weken heel erg het gevoel me te moeten vereeuwigen, zoals foto’s maken, schrijven, cadeautjes bedenken voor hun verjaardagen en andere gebeurtenissen waar ik niet meer bij ben, maar we hebben sinds een aantal weken gesprekken met de geestelijk medewerker van het ziekenhuis en hij vroeg me; Jony welke karaktereigenschappen zie je van jezelf terug in de kinderen en ik kon zo bij Cas en Tess allebei benoemen dat ze zorgzaam zijn, ze zijn allebei creatief, Tess is ook perfectionistisch, net zoals ik, bij Cas zie je dan weer de eigenschappen van Bart terug zoals humor en het, wel snel goed vinden. Tess is geen prater, maar kletst de oren van je hoofd als het gaat over ditjes en datjes, maar als het echt om gevoel gaat, geeft ze dit aan door het presenteren van lichamelijke klachten. Ik herken wel dat ik ook niet zo’n prater ben over mijn gevoel, dat komt omdat ik anderen in bescherming wil nemen en ze niet tot last wil zijn. Dit heb ik overigens wel geleerd tijdens mijn ziekteproces waar ik al ruim 2.5 jaar inzit., Bart maakt zich namelijk meer zorgen als ik niks zeg dan wanneer ik zeg hoe ik me voel want dat merkt hij dan toch wel. Hetzelfde geld voor mijn moeder. Zo kwamen we tot de conclusie dat ik mezelf al vereeuwigd heb door het karakter van de kinderen. Dat gegeven brengt meer rust. Ik heb veel aan de gesprekken met Toine en ben erg dankbaar voor deze gesprekken want het brengt me iedere keer nog iets waardoor ik steeds meer rust ervaar in deze rollercoaster.
Ze hebben overigens mijn gegevens opgeslagen bij BNN en mogelijk dat ik in de toekomst word uitgenodigd voor een interview, programma, etc.…
Jammer, had graag meegedaan maar snap ook dat er variatie moet zitten in zo’n programma. We zullen het wel zien.
