Een waardevol maar emotioneel weekend
In de nacht van 16 op 17 oktober werd ik wakker met enorme krampaanvallen in mijn benen. Van mijn heupen tot mijn tenen, zo erg dat ik het ziekenhuis heb gebeld. Ze adviseerden mij oxazepam te nemen zodat ik wat meer ontspannen werd en mijn spieren dus ook en als dat niet hielp moest ik terugbellen. Ik ben daarop in slaap gevallen maar na 1.5uur werd ik weer wakker met pijn, waarop we weer contact hebben gehad met het ziekenhuis. Het is vroeg in de ochtend, maar ik weet van dat hele moment niks meer omdat ze me morfine hadden gespoten bij binnenkomst op de SEH, daarop werd de pijn minder maar van morfine word ik altijd erg ziek, er was overleg met de oncoloog geweest en die zei dat dit bij de bijwerkingen van de kuur hoorde, dus dat ik mijn kuur moest stoppen en dat we woensdag tijdens poli afspraak verder zouden kijken of de kuur naar minder procent moest. Ik kreeg niet veel mee, als dat ik weet dat ik moest overgeven in de struiken voor het huis en ook binnen over de vloer. Ik ben door Bart naar bed gebracht en werd einde van de middag een stuk fitter wakker. Dat moest ook wel want de vriendengroep hadden een online pub quiz georganiseerd. We hadden bij Marc en Lindsey afgesproken zodat ik daar gewoon op de bank kon liggen en niks hoefde te verzorgen.
Ik lag even op de bank te rusten en toen kwamen Marlie en Jody voor ons onverwacht binnen met een cadeau voor ons…en wat voor een cadeau…we werden er allebei stil van en emotioneel, deze vriendengroep is voor het leven. We hebben dus een super waardebon gekregen om met ons gezin naar Euro Disney te gaan (als het weer open gaat) maar ook een heel gaaf vriendenboekje en dat is voor mij zo waardevol, dat de kinderen later kunnen lezen hoe mama was, het feit dat iedereen veel moeite heeft gedaan om het op te schrijven voor ons, is ontzettend waardevol. Ik was gesloopt, na zo’n mooie maar emotionele avond.
Ondanks dat ik ’s ochtends nog in het ziekenhuis was, kon ik het toch nog aardig goed volhouden en lagen we dus ook pas laat in bed. We zouden de volgende ochtend op ons gemak naar Breebronne gaan en daar 1 nachtje vakantie te vieren, want het was ten slotte herfstvakantie, maar toen Bart en ik op de bank zaten en ik zei; oh daar is Koen van Eetcafee de Barrier, die zal ergens wat moeten afgeven nu met de coronatijd…en zo was het ook, hij kwam inderdaad iets afgeven maar op nr. 13…bij ons dus…ik was verbouwereerd. Koen kwam met een heerlijke uitgebreide lunch binnen, waar we overigens 2 dagen van hebben kunnen eten. Deze lunch was besteld door het groepsbestuur van de scouting, waar ik in zit en Koen had daar nog wat extra’s bovenop gedaan.
We hebben heerlijk genoten van al het lekkers maar het was me een emotioneel weekend. Zoveel indrukken en gevoelens die samen komen, het was een fijn ontroerend weekend, waar ik alle mensen heel erg dankbaar voor ben.
